قانون ارتقاء سلامت نظام اداری و مقابله با فساد
فصل اول ـ تعاریف و اشخاص مشمول
ماده1ـ تعاریف:
قانون ارتقاء سلامت نظام اداری و مقابله با فساد
فصل اول ـ تعاریف و اشخاص مشمول
ماده1ـ تعاریف:
سلام و ادب
این نوشته را در کتاب تعارض منافع هم دیدم و نکته ای به نظرم رسید که در اینجا درج میکنم. احتمالا در چاپهای بعدی به ارتقای کتاب کمک کند.
این 4شاخص نامبرده خود نیاز به اولویت بندی دارد. بدین معنا که مشخص شود، کدام یک از این 4شاخص در شرایط تزاحم، بر دیگری اولویت دارد. برای مثال فرض کنید که مسئول دولتی بین منفعت الف و ب باید یکی را انتخاب کند. منفعت الف با شاخص مطابقت با قانون، از منفعت ب برتر است ولی با شاخص کوتاه مدت و بلندمدت، منفعت ب بر منفعت الف، برتر است. در اینجا کدام شاخص باید در اولویت قرار گیرد؟
به نظر میرسد، این شاخصهای 4گانه با این اولویت باید دیده شوند:
با این حساب در مثال بالا، باید مسئول دولتی، نفع الف را انتخاب کند چراکه با شاخص اول که قانون باشد، منفعت الف بر منفعت ب برتری دارد و در اینجا اصلا کار به شاخص های بعدی نمیرسد که بخواهند تزاحم ایجاد کنند یا نکنند.
اما ممکن است در موقعیتی از موقعیت های تعارض منافع، هر دو منفعت قانونی باشند (در واقع قانون این موضوع را مسکوت گذاشته است)، در اینجا به سراغ اولویت دوم از شاخص ها یعنی نفع فردی و نفع جمعی میرویم.
نکته دقیقی است …
نکته ای را هم بنده اضافه می کنم:
بر اساس شاخص های ارزیابی ریسک تعارض منافع مانند شدت اثر، وسعت و دامنه اثر و تکرار پذیری آن در گذشته، تقدم و تاخر اینها می تواند متفاوت باشد.
برای روشن شدن بحث در موقعیتی که هر سه شاخص ریسک تعارض منافع کم اند، به احتمال زیاد قانون مرحج باشد ولی اگر برعکس ریسک بالا برود احتمالا منفعت بلند مدت بر همه این معیارها بچربد.
این نظر اولیه بنده است و احتمال دارد با رجوع بیشتر و عمیق تر به عقل و نقل دچار تجدید شود.
با تشکر