تابعیت مضاعف/دو تابعیتی/چند تابعیتی

درباره تعارض منافع چیستی
1

ذیل این موضوع به امید خدا این شکل از تعارض منافع موررد بررسی قرار می گیرد.
نکته قابل توجه این است که این پدیده تاکنون کمتر به عنوان یک موقعیت تعارض منافع شناخته شده است و غنی سازی ادبیات حول آن اقدامی بس مبارک است.

1 پسندیده
2

در مورد ایران این گزارش از مجلس که به تحقیق و تفحص درباره مسئولین دو تابعیتی پرداخته بسیار قابل توجه است.

در مقدمه این گزارش آمده است:

از جمله شرایط مهم برای اشتغال به خدمت دولتی، با توجه به معنای تابعیت، این است که فرد شاغل تحت حمایت سیاسی و حقوقی و اجتماعی هیچ حکومت دیگری - به دلیل داشتن تابعیت آن کشور - نباشد تا بتواند به وظیفه خود به طور کامل عمل نماید؛ زیرا حمایت دو یا چند دولت از یک فرد موجب ایجاد اختلال در رابطه آن دولت‌ها با وی و رابطه وی با آن دولت‌ها خواهد بود.

فرد مورد اشاره دارای تعهدات و تکالیفی نسبت به دولت دیگری است و آن دولت نیز این شخص را مورد حمایت سیاسی و حقوقی خود قرار داده است، در نتیجه این امکان قوی وجود دارد که در صورت اشتغال به خدمت در دولت ایران، با توجه به رابطه سیاسی، حقوقی و تعهداتی که نسبت به دولت دیگر دارد، تعهدات خود به دولت ایران را نتواند انجام داده یا عامدانه در انجام تعهدات خود خلل ایجاد نماید.

تابعیت مضاعف باعث ایجاد ارتباط سیاسی، معنوی، حقوقی و اجتماعی بین یک فرد و دو یا چند دولت می‌شود که موجب ایجاد شکاف‌هایی در رفتار آن دولت‌ها با وی و رفتار وی با آن دولت‌ها خواهد بود.

لینک گزارش

4 پسندیده
3

  • Multiple/dual citizenship (or multiple/dual nationality) is a legal status in which a person is concurrently regarded as a national or citizen of more than one country under the laws of those countries.

  • Conceptually,

    • citizenship is focused on the internal political life of the country
    • and nationality is a matter of international dealings.

  • There is no international convention which determines the nationality or citizenship status of a person. This is defined exclusively by national laws, which can vary and conflict with each other.

  • Multiple citizenship arises because different countries use different, and not necessarily mutually exclusive, criteria for citizenship. Colloquially, people may “hold” multiple citizenship but, technically, each nation makes a claim that a particular person is considered its national.

  • A person holding multiple citizenship is, generally, entitled to the rights of citizenship in each country whose citizenship they are holding (such as right to a passport, right to enter the country, right to work, right to own property, right to vote, etc.), but may also be subject to obligations of citizenship (such as a potential obligation for national service, becoming subject to taxation on worldwide income, etc.).

  • Some countries do not permit dual citizenship or only do in certain cases (e.g. inheriting multiple nationalities at birth).

  • This may be by requiring an applicant for naturalization to renounce all existing citizenship, or by withdrawing its citizenship from someone who voluntarily acquires another citizenship, or by other devices.

  • Some countries permit a renunciation of citizenship,
    while others do not.

  • Some countries permit a general dual citizenship
    while others permit dual citizenship but only of a limited number of countries.

  • A country that allows dual citizenship may still not recognize the other citizenship of its nationals within its own territory (for example, in relation to entry into the country, national service, duty to vote, etc.).

  • Similarly, it may not permit consular access by another country for a person who is also its national.

  • Some countries prohibit dual citizenship holders from serving in their armed forces or on police forces or holding certain public offices.

4

نقل قول:

نکته ای در باب «احتمال نفوذ دشمنان از طریق خانواده و فرزندان» در قرآن کریم

در موضوع انتصاب در مشاغل حساس از میان کسانی که خانواده شون دوتابعیتی هستند، اجمالا اصل این دغدغه در صدر اسلام هم بوده و اتفاقا در آیات ابتدایی «سورۀ مبارک ممتحنه» به نحوی اشاره شده. عزیزان اگر سوره رو از ابتدا مطالعه بفرمایند، ملاحظه میکنند که وقتی سوره به آیه شریفۀ 3 میرسد، نسبت به «ارحام و اولاد» تذکر می دهد. می فرماید اگر به خاطر خویشاوندان و فرزندان تان به «دشمنان» اسلام اظهار علاقه یا دوستی می کنید، بدانید که این ها هیچ سودی برای شما ندارند. چون روز قیامت روابط خویشاوندی از بین می رود و شما هستید و اعمال تان. یعنی این احتمال همیشه وجود داشته و آن قدر مهم بوده که در قرآن کریم آمده. لذا اصل دغدغه رو نباید دست کم گرفت. حتما ضربه های مهلکی جبهه اسلام خورده و خواهد خورد که در قرآن کریم اشاره شده؛ لذا حتما دوستان برای اینکه متوجه موضوع بشوند سوره را از ابتدا بخوانند که سیاق دست شون بیاد.
«نکات تکمیلی» :1- قرآن کریم چارچوب ها را اشاره کرده و کلیات؛ جزییات و مصادیق و … قابل بحث اند. 2- آنچه در این آیات تاکید شده، ارتباط با «دشمنان خدا و دشمنان مومنین» است (عدوی و عدوَکم). لذا شاید بتوان گفت هر نوع دوتابعیتی بودن، الزاما مضر نیست و اقتضای احتمال وابستگی به بیگانه را با خود ندارد. مثلا بهتر است فهرست مشخصی از دولت های متخاصم با ایران یا مسلمین تهیه شود و سایر کشورها از این قاعده مستثنی شوند. 3- توجه کنیم که بحث آرمان ها و اهداف انقلاب و اسلام صرفا مسائل اجرایی و تکنوکراسی نیست؛ نباید به صرف یک مقایسه با کشورهای دیگر اکتفا کنیم. مسئله دوست و دشمن از اساسی ترین مسائل اسلام است. بحث صرفا اجرایی نیست.
حمیدرضا قریشی