شفافیت هزینه‌های انتخاباتی در قانون آمریکا
دولت آمریکا از اوایل قرن بيستم متقاعد شد كه تأمين هزینه های انتخابات را نمی تواند تماماً به ابتکارات خصوصی واگذارد. بلکه اعمال محدودیت هایی ضرورت دارد و این محدودیت ها را در دو گروه اصلی مقرر كرد:
- تعيين سقف برای ميزان درآمدها و هزینه های انتخاباتی
- اختصاص یارانه به نامزدها و احزاب .
[justify]طبق مقررات موجود برخی اشخاص حقوقی از هر گونه كمک به مبارزات انتخاباتی منع شده اند و دیگر اشخاص نيز تا ميزان مشخصی اجازه كمک دارند. در قانون فدرال مبارزات انتخاباتی مصوب 1943 آمده است كه مجموع كمک های هر شخص به امور انتخاباتی نباید سالانه از 5000 دلار بيشتر شود. كمک های بالای 200 دلار لزوماً باید ثبت گردد؛ احزاب مکلف اند هر چهار ماه یک بار گزارشی از درآمدها و هزینه های خود ارائه نمایند. در دوره انتخابات این گزارش ها باید بيست روز قبل و بيست روز بعد از روز رأی گيری هم ارائه شود. به موجب اصلاحاتی كه در سال 1974 صورت گرفت، سقف كمک مجاز به 25 هزار دلار افزایش یافت. همچنين به كميته های محلی احزاب اجازه داده شد در هر انتخابات تا 5000 دلار جمع آوری كنند. احزاب برای دور زدن قانون، كميته های محلی متعدد تشکيل دادند و نهایتاً آن را به شکست كشاندند. از این رو، كنگره ناگزیر شد در مارس 2002 «قانون اصلاح مبارزات انتخاباتی دو حزبی» را به تصویب برساند. از این پس هرگونه كمک، اعانه یا انتقال پول یا هر شیء واجد ارزش مالی دیگر كه كميته های محلی احزاب آن را درخواست، دریافت یا به دیگری منتقل می كنند و كلاً هر هزینه ای از جانب كميته های مزبور باید مشمول محدودیت ها و ممنوعيت های معينه در این قانون باشد و الزاما با ارائه گزارش انجام شود[/justify].
منبع: گزارش توجیهی پیش نویس لایحه شفافیت (ص 45)
مرکز بررسی های استراتژیک ریاست جمهوری