ترجمه این بخش:
در سیستم شفافيت، زنجيره اقدام و پاسخ، دو كنشگر عمده دارد : كسانی كه از اطلاعات استفاده می كنند تا انتخاب های خود را بهتر كنند و «استفاده كنندگان» ناميده می شوند و كسانی كه توسط سياست های شفاف سازی وادار می شوند كه آن اطلاعات را در اختيار دیگران قرار دهند و «افشاكنندگان» ناميده می شوند.
بنابراین ،برای مثال، در خصوص دسترسی به اطلاعات بنگاه های اقتصادی ،چرخة اقدام بدین صورت است كه :
1)سامانة شفافيت ،2) بنگاه ها را وادار می كند كه اطلاعاتی را دربارۀ محصولاتشان در اختيار عموم قرار دهند؛ 3) اگر این اطلاعات مفيد باشند «استفاده كنندگان» آنها را در فرایند تصميم گيری روزمرۀ خود به كار خواهند بست 4) به گونه ای كه اقدام آنها را تغيير خواهد داد 5) در مقابل، افشاكنندگان اصلی اطلاعات، ممکن است در انتخاب های استفاده كنندگان كه تغيير كرده است، از فرصت هایی آگاه شوند كه بر اساس آن فرصت ها بتوانند منافع «استفاده كنندگان» را پيش ببرند و 6) استفاده كنندگان نيز به نوبه خود، به تغييرات صورت گرفته در محصولات، پاسخ خواهند داد.
بنابراین، شفافيت همواره تأمين كننده اهداف طرف استفاده كننده و افشا كننده اطلاعات شده، به انتخاب های بهتر آنها منجر شمی شود. به همين جهت، به نوعی بازی برد - برد است.
منبع: گزارش توجیهی پیش نویس لایحه شفافیت (ص 15)
مرکز بررسی های استراتژیک ریاست جمهوری